اثر استفاده از نانوذرات بر مواد تغییرفازدهنده

امروز منابع انرژی روبه کاهش نهاده اند و تأمین انرژی هزینه بسیار بالایی دارد. این در حالی است که نیاز به انرژی نیز روند فزاینده ای داشته و تأمین این تقاضا تنها با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و یا روش های بهینه سازی برای مصرف انرژی میسر است. ذخیره انرژی در مواقع کم باری و بهره گیری از آن به هنگام اوج بار نیز از دیگر روش های عدم فشار به منابع سوخت و کاهش هزینه های نصب تجهیزات جدید جهت تأمین انرژی است. از جمله روش های ذخیره انرژی استفاده از مواد تغییرفازدهنده است که می توانند در مواقع کم باری انرژی حرارتی را در خود ذخیره کنند تا در مواقع پرباری به سیستم بازپس دهند. این مواد انواع متنوعی دارند، اما عموماً نقاط ضعف مهمی چون ضریب هدایت حرارتی پایین دارند که نرخ جذب و آزادسازی انرژی را کند می کند و حتی می تواند توجیه پذیری استفاده از آنها را زیر سئوال ببرد. در عین حال چون سازوکار ذخیره سازی انرژی در این مواد به شکل گرمای نهان است، هرچه این مقدار افزایش یابد، استفاده از ماده تغییرفازدهنده نیز مقبول تر خواهد شد. در این مقاله به بررسی تأثیر استفاده از نانوذرات با محوریت نانولوله های کربنی و نانوالیاف های کربنی بر تغییر این خواص و بهبود آنها پرداخته شده است.